TANGGAP WACANA (PIDATO)

A. Purwaka

            Tanggap wacana (pidato) inggih menika ngendika wonten ing sangajenging tiyang kathah. Ingkang gamblangipun ngendika wonten ing sangajengipun tiyang kathah kanti maksud ingkang gumathok. Ingkang dipunmaksud tiyang kathah punika mboten wonten batesipun.

 Tanggap wacana punika wonten pinten-pinten kabetahan, umpaminipun :

a.       Pasrah panganten.

b.      Nampi panganten.

c.       Atur pangayu bagya

1. sepekenan bayi/selapanan lsp.

2. Supitan/tetesan.

3. Kesripahan.

4. Manton lsp.

d.      Sabda tama.

e.       Medhar sabda umum (rapat-rapat umum).

B. PERANGANE TANGGAP WACANA

            Saben kabetahan kasebat cak-cakanipun benten-benten. Ewa samanten blegeripun saged kaperang dados 7 (pitu).

-          Uluk salam.

-          Ngaturaken puji syukur iing ngarsaning Gusti ingkang Maha Wikan.

-          Atur panuwun, kalebet sugeng rawuh.

-          Gatining sedya.

-          Nyuwun donga pangestu.

-          Panutup.

Menawi medhar sabda keparenga angemuti bab :

a.       Wiraga (rehing tata susila).

b.      Wirama (pangerehing atur/pangandika).

c.       Wilet (rumpakaning basa).

1.      Ing bab wiraga temenipun mboten kathah ingkang kagalih, namung polatan tajem, jumenengipun keblat, wadana sumringah (manut kabetahanipun), raos gembira, prayogi sanget Manawa saderengipun matur ngempalaken cipta, rasa lan karsa (konsentrasi).

2.      Wirama : Wiramaning atur tansah angemutaken ing kabetahanipun atur ing manton temtu benten kaliyan atur ing kasripahan, lsp.

3.      Wilet :Ing bab rumpakaning basa kaparenga tansah ngemuti papan saha swasana, liripun manawi mapan wonten padhusunan lan tamunipun kagalih pirang pana ing basa ingkang awig, kaparenga 1 ngginakaken basa ingkang samadya kemawon. Swasana ingkang boten anguntungaken ugi ndadosaken kuciwanipun ingkang paring pangandika, pramila menawi perlu dipun cekak kemawon.

Ukara-ukara ingkang panjang saha mulet-mulet punika saged dados anjuwarehi, mila sasaged-sagedipun ringkes nanging sadaya kabetahan saged karampungan. Ukara-ukara/tembung sasaged-saged sampun ngantos dipun wongsal-wangsuli.

Manawi badhe matur kangge nglarasaken kabyan kawontenan perlu kagalih bab-bab :

1)      Ngleres-ngleresaken ageman.

2)      Ngaturi kanca pangapit (Manawa wonten pangapitipun).

3)      Ngleresaken mige saderengipun matur.

4)      Konsentrasi.

5)      Wiwit matur.

Wangsul bab basa pancen saleresipun basa jawi makaten radi riwin, awit saking kathahipun lan wonten trap-trapanipun. Mila manawi kagalih kirang pas, kasuwun sampun ngantos ngginakaken tembung, langkung-langkung tembung kawi ingkang dereng pana tegesipun.