Artikel

Adat Pernikahan Wonten Ing Desa Cisumur, Gandrungmangu, Cilacap.

            

Kawiwitan saking tiyang jaleripun kados adat saben yaiku nekani dhateng kaluwarga tiyang estrinipun kanggo silaturahmi kanggo mbangun kekeluwargaan saking kekalihipun.

Supados saged nglampahi pernikahan, tiyang jaleripun kedah nenggo panen raya. Panen raya menika wekdal kanggo saged angsal tambahan biaya kanggo pernikahan kekalihipun, amargi masyarakat wonten mriku wau namung ngandalaken hasil saking panen raya menika.

Saderengipun pernikahan menika dipunlampahi, tiyang jaleripun kedah dhateng wonten ing griyanipun tiyang estrinipun kanggo perlu mbeta lan maringi sejumlah biaya kanggo nambahi biaya perkawinan kekalihipun, menika kanggo pendanaan perkawinan ingkang badhe dipunwontenaken ing griyanipun tiyang estri. Maringi pendanaan manika kedah wonten ingkang dados saksi, supados wonten ingkang mangertosi menapa ingkang sampun dipunparingi kejba kaluwarga piyambak.

Wonten masyarakat desa menika, kangge nemtukaken tanggal-tanggal lan dinten-dinten pernikahan menika kedah wonten tiyang ingkang sesepuh ingkang sampun mangertos pembagian dinten kangge perkawinan, misal tiyang jaler lair dinten rebo lan tiyang estrinipun dinten senen, mangka dinten kangge perkawinan yaiku dinten minggu. Perhitungan kados mekaten wonten ing masyarakat pancen kedah difikir nganti mateng lan diitung, lan kedah mbetahaken tiyang-tiyang sepuh ingkang sampun mangertos ngenani peritungan jawa manika.

Peritungan menika inggih supados saged nentukake kapan pernikahan kekalihipun dipunwontenaken, dinten ingkang trep kangge nglangsungake pernikahanipun, lan menawi dinten ingkang sampun dipuntentukake menika ngepasaken kalih dinten ingkang boten leres mangka dinten pernikahan saged dipunpindah utawa dipun majukaken lan utawa diundur kapan leresipun pernikahan menika dipunlampahi dening kekalihipun.

           Saderengipun dipunlampahi pernikahan menika, dinten sadurunge para masyarakat badhe ndamel dhaharan inggih menika pancen sampun biasa wonten nalika pernikahan dipunlampahi yaiku jenang ingkang biasa dipundamel sakin beras ketan, gula jawa, trigu, klapa lan liyane ndamele jenang menika dipunlampahi dening para masyarakatmasyarakat wonten mriku sareng-sareng amargi kangg ndamel jenang menika mbetahaken tenaga ingkang kathah.

          Saderengipun pernikahan, wonten dalune biasane wonten kebiasaan mbabar sadran utawi wonten kampung biasa dipunsebat kepungan. Wonten ing kepungan menika wonten ingkang kedah dipunlengkapi kayata, wonten ing kepungan menika wonten ingkung yaiku ptik jago ingkang taksih glontongan, boten dipuniris-iris, lan ugi wonten lauk sanesipun ingkang sampun dados adat saben wonten ing kepungan menika.

      Wonten kepungan menika, wonten hal ingkang dipunwaosaken dening pemimpin ingkang mandu kepungan menika, yaiku:

“Tumpeng suci ulamsari sak abonipun, caos bhekti dhateng kanjeng nabi Muhammad rassul, segarwa seputra sahabat sekawan abu bakar, umar, usman, ali.”

Wonten waosan menika nggadahi maksud menawi masakan-masakan menika ingkang wonten ing kepungan iku, tumpeng sekaligus ingkungipun sarta lauk liyane, lan ugi bentuk syukur dhumateng nabi Muhammad lan shahabat-shahabate.

Waosan menika nggambarake supados masyarakat wonten mriku saged ngimani lan ugi mebet agama kang dipunridhoi allah, sedaya menika dipunwontenaken kanthi tujuan supados para warga saged bersatu setunggal warga lan warga liya-liyane.

Mangka kebiasaan warga menika taksih asring diangge menawi wonten acara mantenan ing mriku. Sasampunipun donga lajeng para warga ingkang rawuh ing kepungan iku padha sami dhahar ingkang wonten mriku, lan ugi saged dipunbeta wonten griya piyambak-piyambak.

Sasampunipun kepungan pungkasan, lajeng kaluwarga penganten nganakake melek bengi kalih para kerabat lan kanca-kanca sanesipun, melek wengi menika dianakake supados saged nyatukake kaluwarga, kerabat para mantene sakdurunge pernikahan dipunlaksanakake.