Minggu, 11 Januari 2015

NRIMA



Ing wayah esuk nyawang sisihe sing isih turu, merga taksih wayah esuk jam 4. Marni tangi anggone turu lajeng lungguhan ana ing pinggirane kaluwargane ingkang taksih pada turu ana ing amben. Kaluwargane Marni ingkang uripe kanthi pas-pasan iki, panggonan uga taksih petengan, namung nganggo sentir kangge madhangi umahe Marni. Esuk kuwi Marni tangi merga krungu ana udan deres karo gludhug gedhe, ndadekake Marni anggone turu lajeng nglilir.
Lajeng kemutan menawi wonten ing sawah Marni duwe tanduran kang umure taksih umur nom. Marni mbatin menawi udane ora mandheg-mandheg sawah bakal banjir lan tanduran bakal kemelem lajeng mati. Marni bingung menawi sawahe ingkang namung sakedhik iku banjir, mangka boten bakal saged panen. Nalika Marni saweg nglamun mikirake tanduran ana ing sawah, Ratno bojone ngerteni menawi Marni lagi nglamun lajeng Ratno nakoni.
“Bu, kowe iki lagi ngapa kok Bu? Taksih peteng ngene iki kok?”
“Eh, Bapak tangi, kok wis tangi ta pak?” Marni kaget ditakoni dening bojone.
“Lah iya iki nglilir, malah menangi ibu lungguh, ana apa ta Bu?” Marni sajake ora ngrungokake omngane bojone.
“Ibu, kenging menapa kok ngalamun wae?” Ratno neges-neges.
“Boten Pak, Ibu namung kelingan sawah ingkang kebanjiran amarga udan deres Pak.”
“Owalah, Ibu iki piye ta. Ya gak usah ngono Bu.” Ratno tetep ngomongi kancane.
“Inggih Pak.” Marni sampun luwih ketok-etok adoh saka kabupaten.
Anggone lorone padha celathu, ora dikira wektu wis subuh. Ora nyangka wis jam 05.00 WIB, adzan subuh moni, Marni lunga kanggo nggugah anak-anake yaiku Toni kaliyan Rini kangge sholat jamaah kaliyan Bapake.
Sawise sholat jamaah, aku ngrasa yen mripat iki taksih ngantuk maneh merga tangine kegasiken nanging Marni kedah nyiapake panganan kangge Bojone.
“Rin, kana tuku beras kanggo liwet saiki” Prentahe Marni marang anak wadone.
“Lho, berase telas ta Bu?” Pitakone Ratno.
“Iya Pak, Ibu lali menawi boten wonten persediaan beras malih.”
“Yaw wis, kana Rin tuku beras, iki duwite mung 10.000, tuku sekilo ya taksih cukup.” Prentahe Bapake marang Rini karo ngacungake dhuwit 10.000. nanging rini nyuwun pirsa mangke baka lawuh apa.
“Inggih Bu, Pak. Nanging mangke badhe lawuh menapa Pak, Bu.” Rini nampani dhuwit marang Rinda.
“Wingi ibu taksih ana tahu, ya mangke digoreng dadi gorengan tahu.”
“Iya Rin, Bapak kaliyan Ibu lagi ora duwe duit akeh Rin, padha sing priyatin ya!” Bapake ngandhani Rini bab kahanan kaluwargane.
“Inggih Pak Bu, Rini mangertos”
“Nggih sampun, Rini badhe tumbas beras rumiyin nggih.” Rini pamit marang Bapak Ibune tuku beras.
“Nalika Rini lagi sandhalan meh mangkat tuku beras. Kakange ngandhani Rini supaya ngepit anggone menyang warung supaya Ibu ora suwe anggone ngenteni berase kanggo dimasak, merga warunge tebih saking griya.
“Rin, kana ngepit wae ben cepet, ben ora kesuen.” Kakange wis nyedhiakake pit ana ing ngarep kanggo digawa warung.
“lha ngangge pite sinten ta mas?”
“Iku ing ngarepan, wis tak siapke.”
“oh, inggih mas maturnwun.” “Rini wonten wande rumiyin.” Rini magkat nyang warung tuku beras.
Sawetara Rini menyang warung, Bapak Ibu lan Toni nyambut gawe liyane ing umah. Ibu nyapu jogan, Bapak mangkat nyang sawah kanggo niliki tanduran, lan Toni umyek aweh pangan manuk sewarege.
Tekan warung, Rini tembung wonten beras menapa boten marang mbok Lusi.
“Mbok Lusi, napa taksih wonten beras?”
“nggih wonten Rin.”
“Kula diutus ibu kangge tumbas beras sekilo mbok.”
“iya rene, ta doli dsit.”
Mbok Lusi nyiapke lan ngawehke jajan marang Rini, arta 10.000 diparingaken marang Mbok Lusi disusuki 1000, atusan perak kabeh.
“Iki Rin, berase.”
“Inggih Bu, maturnuwun nggih,”
Rini lajeng pamit bali, pite ditumpaki. Nalika ngepit Rini ngalamun dheweke kepikiran piye anggone kerja golet dhuwit. Rini duwe gambaran supaya bisa ngandel ing buri b8.
Rini duwe kepenginan dadi pagawe ing kutha. Nalika ngepit kaliyan ngalamun pengin duwe gawean kang tetep, ing protelon Rini tiba merga ban pite midak watu saengga ban ngarep ngglengsot.
Saengga pit lan berase tiba, Rini minggir saka dalan.
“Haduh, iki piye ta, isa-isa Ibu bakal nesu marang aku.” Rini wedi merga berase wutah.
Lajeng Rini balik, ning ngarepan kakange ngerteni Rini balik karo pite Mandan rusak.
“Rin, kok suwe temen anggone tuku beras?” kakange nyedhaki Rini.
“Inggih mas, samenika tembe mawon dhawah kok.”
“Lah kok bisa tiba kowe iki, Apa ana sing parah awakmu?” sajake kakange kuwatir.
“Boten kok mas, namung pite rada rusak kaliyan iki berase pecah.” Rini wedi diomahi ibune.
“Ora apa-apa, matur wae marang ibu, mesthi ibu ya ngerteni.”
“Inggih Mas.”
Rini nyedhak marang ibune lajeng ngaku menawi dheweke nembe wae tiba saka pit, uga njelasake menawi Rini anggone numpak pit nggih boten banter-banteran namung boten sengaja ngidak watu saengga ngglesot.
“Ibu, ngapunten nggih, wau Rini dhawah dados berasipun nggih dhawah lajeng pecah” Rini anggone matur nggrandhet-nggrandhet. Nganti megap-megap anggone sanjang marang ibune merga keweden.
“lha kok bisa tiba ki piye?” Ibune kaget khawatir marang Rini.
“wau ban ngajeng ngidak watu, daddos ngglesot bu.”
“iya, wis ibu ora nyeneni Rini, mung wae dadi menungsa iku aja gembelengan, kudu ngati-ati. Rini karo Toni iku migunani sanget kanggo ibu lan bapak, dados ampun wedi karo ibu bapak.”
“Inggih Bu, maturnuwun.”
Lajeng ibune ngongkon jujulan 1000 mau kanggo tuku gorengan merga beras kang kudu dimasak wis ora bisa dimasak.

Sabtu, 10 Januari 2015

TATA KRAMA DALAM PERCAKAPAN

Di masyarakat jawa orangnya terkenal akan tata krama atau sopan santun, karena inilah orang jawa identik dengan omongan halus dalam tutur bicaranya. Biasanya apabila orang jawa mempunyai maksud sesuatu, bicaranya tidak akan di utarakan secara langsung, seperti ketika seorang anak meminta di belikan motor buat sekolah, si anak akan bercerita bahwa satiap hari harus kepanasan, kehujanan, datang dan pulang telat, teman-temannya semua sudah punya motor pada akhir ceritanya dia akan mengutarakan maksudnya bahwa dia ingin dibelikan sebuah motor. kadang kala hanya mengarah dan  menyinggung soal motor , tetapi tidak disebutkan maksud secara langsung (maksud meminta dibelikan motor). Begitulah gaya bicara orang jawa yang harus berputar-putar dahulu sebelum menyampaikan maksudnya, berbeda dengan orang batak yang gaya bicaranya keras lantang, orang batak bicara begitu karena dia ingin memperjelas maksudnya dengan to the point sehingga tidak di salah artikan maksud sesungguhnya.

Masyarakat jawa tidak akan pernah lepas dengan dongeng dan kepercayaan yang selalu diceritakan secara turun temurun.setiap dongeng dan kepercaan mengandung pesan akan sebuah makna hidup dan tenggang rasa sesama.  Suatu contoh kepercayaan yang sangat kita kenal yaitu “ojo linggui bantal” (jangan menduduki bantal), kepercayaan disini adalah jika duduk di atas bantal maka pantatmu akan udunen/bisulan, secara ilmiah ini akan sulit dibuktikan kebenaran jika menduduki bantal akan bisulen tapi secara logika pesan dalam kepercayaan ini adalah bantal tempatnya di kepala bukan di pantat, dan jika seseorang menduduki bantal tiba-tiba buang gas setelah itu bantal itu buat kita tidur tentu menimbulakan ketidak sopanan.

Ada kepercayaan lagi bagi para lajang yang belum menikah baik laki-laki atau perempuan yaitu “jangan makan sayap ayam,karena akan ditolak ketika kamu melamar atau menembak cewek” hehehe  di keluargaku seperti ini kepercayaannya sehingga jika aku tidak pernah makan sayap ayam kecuali kalau terpaksa ketika penjual makanan hanya punya lauk sayap ayam hehe. mari kita analisis secara logika, sayap ayam daging yang empuk enak gurih dan tulang yang lunak sangat enak kan, lalu kenapa dilarang?

Itu karena itu adalah jatah untuk nenek kakek kita, kita yang muda dengan gigi yang kuat akan mampu melahap apa saja sementara kakek dan nenek kita gigi yang sudah mulai rapuh akan lebih baik mengunyah yang mudah dikunyah. Untuk analisa yang terakhir karena untuk melarang secara langsung bukanlah bijaksana oleh sebab itu larangan itu dikaitkan pada sebuah kepercayaan

Sangat banyak sekali kepercayaan masyarakat jawa dan mungkin seperti undang-undang yang tidak terlihat dan secara tidak langsung membentuk pribadi santun. dari sekian banyak kepercayaan apakah semuanya tidak bisa dibuktikan secara ilmih?

Ada, ada yang dapat di buktikan secara ilmia yaitu kepercayaan bahwa jika wanita memelihara kucing akan membuat wanita itu tidak mempunyai anak, walau sebenarnya bukan karena kucing wanita itu tidak punya anak tetapi karena virus toxoplama yang dibawa kucing.

Selain itu kepercayaan yang memberikan interaksi yang baik antara sesama adalah cara seseorang mempersilahkan tamu untuk duduk di kursi dengan menunjuk menggunakan jempol, bagaimana jika tamu itu disuruh duduk di kursi dengan menunjuk menggunakan jari telunjuk, ke angkuhanlah yang terlihat. sebenarnya kepercayaan ini waktu aku kecil dilarang menunjuk ke kuburan karena akan boroken jariku dan  jika sudah terlanjur lupa telah menunjuk maka harus mengemut jare sebanyak 3 kali. hehe

Budaya timur adalah budaya bangsa yang harus tetap kita jaga kelestariannya walaupun secara modern kita rasa sudah tidak penting namun ini adalah harta yang diwariskan dan wajib  untuk kita dijaga.


http://kaweruhtatakrama.blogspot.com/2013/01/tata-krama-lewat-percakapan.html 

TATAKRAMA MASYARAKAT JAWA



Tata krama pada masyarakat Jawa disebut unggah-ungguh atau sopan santun. Tata krama ini dijadikan pedoman oleh masyarakat Jawa dalam berperilaku ataupun berinteraksi. Tata krama mengandung nilai-nilai adat yang berlaku pada daerah tertentu sehingga antar suku bangsa tidak akan sama atau berlaku. Tata krama diperoleh oleh individu melalui proses interaksi dalam keluarga atau masyarakat. Tata krama yang masih dijalankan oleh orang Jawa antara lain tata krama dalam penggunaan bahasa, berpamitan, duduk, makan dan minum, berpakaian, dan bertamu.
Tata krama dalam lingkungan keluarga misalnya penggunaan bahasa dalam percakapan sehari-hari. Orang Jawa menggunakan bahasa Jawa untuk lebih mempererat hubungan antar anggota keluaga. Pada saat ini penggunaan bahasa Jawa Krama Inggil yang merupakan bahasa yang digunakan untuk menghormati orang yang lebih tua sudah jarang digunakan. Banyak anak yang menggunakan bahasa Ngoko kepada orang tua atau kakaknya. Anak-anak jaman sekarang bahkan banyak yang tidak mengenalinya lagi karena sejak kecil tidak diajarkan oleh orang tuanya. Banyak orang tua yang lebih memilih mengajarkan bahasa Indonesia daripada bahasa Jawa.
Sejauh pengamatan saya, anak masih mematuhi nasihat orang tua. Mematuhi nasihat orang tua merupakan suatu bentuk penghormatan. Namun jika diperintah untuk suatu hal terkadang enggan untuk menjalankannya dan apabila dijalankanpun dengan penuh keterpaksaan.
Seorang anak jika hendak bepergian atau meninggalkan rumah, pada umumnya telah dibiasakan untuk berpamitan. Berpamitan merupakan salah satu bentuk sopan santun. Tujuan dari berpamitan adalah meminta restu agar tidak terjadi suatu hal yang tidak diinginkan dan supaya orang tua tidak mengkhawatirkan kepergian anaknya. Pada saat berpamitan biasanya disertai dengan mencium tangan dan kedua pipi orang tua.
Tata cara duduk yang benar adalah posisi duduk yang sopan. Apabila menggunakan kursi maka kedua kaki harus berada di bawah dan dengan posisi yang rapat. Pada saat ini posisi duduk di dalam suatu keluarga baik di atas kursi maupun di lantai dilakukan dengan posisi yang santai dan senyaman mungkin. Posisi duduk tidak lagi seformal jaman dahulu. Misalnya pada saat nonton TV bersama atau pada saat sedang santai.
Tata krama dalam makan dan minum yang masih dijalankan hingga saat ini adalah tidak berbunyi (berkecap) pada waktu makan. Berkecap pada waktu makan dianggap kurang sopan dan mengganggu. Disamping itu banyak tata krama dalam makan dan minum yang mulai mengalami perubahan. Ketika sedang makan dan minum bersama-sama dengan teman kebanyakan dilakukan sambil mengobrol. Padahal makan sambil mengobrol dapat mengakibatkan tersedak dan mengganggu pernapasan. Pesta berdiri juga menjamur dimana-mana. Hal tersebut memaksa orang yang hadir makan dan minum dalam posisi berdiri. Bukan hanya di pesta saja melainkan sekarang sudah menjadi kebiasaan untuk makan dan minum dalam posisi berdiri dalam kehidupan sehari-hari.
Pada jaman dahulu, orang Jawa dalam berpakaian menggunakan pakaian khas Jawa dan jarik. Seiring dengan perkembangan jaman, pakaian diproduksi dengan berbagai model, pakaian khas dan jarik tersebut sudah mulai ditinggalkan. Perempuan saat ini banyak yang menggunakan celana, padahal dahulu celana hanya untuk laki-laki. Dalam berpakaianpun orang mulai meninggalkan kesopanan. Orang yang berpakaian dengan baju ketat mini, dapat dijumpai dimana-mana.
Bertamu merupakan aktivitas berkunjung ke rumah orang lain baik yang sudah dikenal atau belum. Ada tata krama bertamu yang berlaku dalam masyarakat. Orang yang bertamu harus memperhatikan waktu yang tepat. Jangan bertamu pada saat jam istirahat karena akan mengganggu waktu yang punya rumah. Jika sudah sampai di tempat yang dituju sebaiknya mengetuk pintu dan memberi salam, setelah itu mengutarakan maksud dan tujuan berkunjung. Sebagai orang yang bertamu juga harus menghormati pemilik rumah, apabila dihidangkan sajian sebaiknya dimakan supaya tidak menyakiti hati pemilik rumah. Saat ini tata cara dalam bertamu tersebut masih dijalankan.
Pada saat ini tata krama sudah mengalami beberapa perubahan karena masuknya informasi dari berbagai media. Masuknya berbagai media baik cetak maupun elektronik sangat berpengaruh terhadap penggunaan tata krama terutama generasi muda. Berbagai informasi yang masuk akan berpengaruh terhadap tatanan nilai yang berlaku di masyarakat. Masyarakat Jawa cenderung meniru budaya yang masuk melalui media tersebut dalam bertindak dan berperilaku. Namun bagi yang bisa membedakan hal-hal yang baik dan buruk tentu tidak akan terpengaruh oleh masuknya budaya asing tersebut.

Selasa, 06 Januari 2015

SERAT JOKOLODHANG



Rangga Warsita Basa Kadaton
Basa Kadaton Rangga Warsita
RONGeh jleg tumiBA
GAgaran santoSA
WARtane meh teKA
SIkara karoDA
TAtage tan kaTON
BArang-barang ngeRONG
SAguh tanpa raGA
KAtali kawaWAR
DAdal amekaSI
TONda murang taTA 

Gambuh
Jaka Lodang gumandhul
Praptaning ngethengkrang sru muwus
Eling-eling pasthi karsaning Hyang Widhi
Gunung mendhak jurang mbrenjul
Ingusir praja prang kasor

Joko Lodang berayun lalu berlagak dengan sombong, sambil berkata dengan lantang. Hati-hatilah sudah menjadi kehendak Tuhan bahwa kelak gunung-gunung akan menjadi rendah, sebaliknya jurang yang curam akan timbul kepermukaan, zaman yang serba terbalik, karena kalah perang maka akan diusir dari negerinya.
Nanging awya kliru
Sumurupa kanda kang tinamtu
Nadyan mendak mendaking gunung wis pasti
Maksih katon tabetipun
Beda lawan jurang gesong
Namun jangan salah memahami. Ketahuilah kabar yang telah digariskan. Walau serendah apapun gunung akan tetap masih tampak terlihat. Berbeda dengan jurang yang curam.
Nadyan bisa mbarenjul
Tanpa tawing enggal jugrugipun
Kalakone karsaning Hyang wus pinasti
Yen ngidak sangkalanipun
Sirna tata estining wong
(Jurang) meskipun dapat timbul, namun kalau tidak ada tanggulnya akan longsor juga. Kejadian itu sudah menjadi kehendak Tuhan YME, bilamana telah menginjak masa : tahun Jawa 1850. Sirna ; 0, Tata ; 5, Esthi ; 8 dan Wong ; 1. Atau tahun 1919-1920 masehi. 

Sinom
Sasedyane tanpa dadya
Sacipta-cipta tan polih
Kang reraton-raton rantas
Mrih luhur asor pinanggih
Bebendu gung nekani
Kongas ing kanistanipun
Wong agung nis gungira
Sudireng wirang jrih lalis
Ingkang cilik tan tolih ring cilikira
Segala yang dikehendaki tidak terwujud, segala yang dicita-citakan mengalami kegagalan, yang direncanakan berantakan, langkah dan keputusan salah perhitungan, ingin menang malah kalah. Datanglah hukuman dahsyat dari Tuhan. Yang tampak hanyalah perbuatan nista. Orang besar kehilangan kebesarannya, pilih menanggung malu ketimbang mati, rakyat kecil tidak memahami diri sendiri.
Wong alim-alim pulasan
Njaba putih njero kuning
Ngulama mangsah maksiat
Madat madon minum main
Kaji-kaji ambataning
Dulban kethu putih mamprung
Wadon nir wadorina
Prabaweng salaka rukmi
Kabeh-kabeh mung marono tingalira
Banyak orang berlagak sok alim (penuh kepalsuan), luarnya “putih” dalemnya “kuning”, banyak ulama gemar maksiat. Suka mabuk, main perempuan, dan berjudi. Yang sudah naik haji pun rusak moral dan kelakuannya. Perempuan kehilangan kewanitaannya, karena mengejar harta benda. Harta benda menjadi tujuan hidup semua orang.
Para sudagar ingargya
Jroning jaman keneng sarik
Marmane saisiningrat
Sangsarane saya mencit
Nir sad estining urip
Iku ta sengkalanipun
Pantoging nandang sudra
Yen wus tobat tanpa mosik
Sru nalangsa narima ngandel ing suksma

Para pedagang bersukaria, harta benda dipertuhan. Akibatnya penderitaan meliputi seluruh jagad, kesengsaraannya makin menjadi-jadi. Tahun Jawa menunjuk tahun 1860 ; Nir ; 0, Sad ; 6, Esthining ; 8, Urip ; 1. Tahun Masehi kurang lebih tahun 1930. Penderitaan usai bila semua orang sadar lalu bertobat, kembali kepada jalan kebenaran. 

Megatruh
Mbok Parawan sangga wang duhkiteng kalbu
Jaka Lodang nabda malih
Nanging ana marmanipun
Ing waca kang wus pinesthi
Estinen murih kelakon
Mbok Perawan berpangku tangan merasa sedih. Joko Lodang berkata lagi : “Namun ketahuilah bahwa ada hukum sebab akibat, dalam ramalan yang sudah ditentukan, upayakan supaya terjadi “.
Sangkalane maksih nunggal jamanipun
Neng sajroning madya akir
Wiku Sapta ngesthi Ratu
Adil parimarmeng dasih
Ing kono kersaning Manon
Saatnya (kemerdekaan) masih dalam zaman yang sama. Di akhir pertengahan abad. Tahun Jawa 1877 Wiku ; 7, Sapta ; 7, Ngesthi ; 8, Ratu ; 1. Bertepatan dengan tahun 1945 masehi. Datanglah keadilan antara sesama manusia. Semua itu sudah menjadi kehendak Tuhan.
Tinemune wong ngantuk anemu kethuk
Malenuk samargi-margi
Marmane bungah kang nemu
Marga jroning kethuk isi
Kencana sesotya abyor
Kelak saat itu, segala sesuatu dapat diraih dengan sangat mudah, ibarat orang yang mengantuk mendapat kethuk (gong kecil) yang berada banyak dijalan. Gembira lah hati orang yang menemukan, sebab di dalam berisi emas kencana. 

TEKS PRANATA ADICARA



PELANTIKAN PENGURUS OSIS 

Assalamu’alaikum Wr.Wb.
Nuwun,
Dhumateng Bapak Kepala sekolah SMP Tunas Muda ingkang dhahat kinurmatan, Bapak Wakil Kepala Sekolah Bidang Kesiswaan, Bapak/Ibu Guru, Karyawan, saha para siswa ingkang tansah winantu ing suka basuki.
Keparenga kula mambeng saha nggempil kamardikan panjenengan sadaya, awit kula piniji saking panitya kinen ngaturaken urut reroncening Upacara Pelantikan Pengurus SMP Tunas Muda Periode 2011/1012
Nanging saderengipun kula ngaturaken rantamaning adicara punika, sumangga kula dherekaken ngonjukaken puji syukur wonten ngarsa delem Gusti Ingkang Maha agung, karana sih wilasa miwah barokah ingkang rumentah dhumateng panjenengan sedaya dalasan kula, saengga ing kalenggahan punika taksih saged kempal manunggal kanthi pinayungan karaharjan, tebih saking rubeda nir ing sambekala. Amin.
Nun inggih para lenggah ingkang sinuba ing pakurmatan, keparengan panatacara murwakani lekasing sedya ingkang punika enggal badhe binuka lampahing titilaksana Upacara Pelantikan Pengurus OSIS SMP Tunas Muda Periode 2011/1012, kanthi ngaturaken reroncening adicara ingkang sampun karantam dening panitya, nun inggih:
1. Purwaka
2. Atur palapuran saking Wk. Kepala Sekolah Urusan Kesiswaan ing mangke badhe dipunsalirani dening Bapak
Rudy Rumanta, S.Pd.
3. Kepyakan/Pelantikan Pengurus OSIS kalajengaken tanggap sabda saking
Bapak Kepala Sekolah.
4. Atur sapala saking pangarsa OSIS enggal
5. Pandonga ing mangke badhe dipunsalirani dening seksi kerohanian agami Islam
6. Panutup.
Para lenggah ingkang winantu ing bagya mulya, makaten menggah urut reroncening Upacara Pelantikan OSIS SMP Tunas Muda Periode 2011/1012. Kasuwun wontena suka lilaning penggalih para lenggah tansah hanjenengi ngantos dumugi paripurnaning gati. Nuwun, nuwun, matur nuwun.
…………………………………………………………………………………..
Para lenggah ingkang satuhu kinurmatan,
Sumangga adicara punika kapurwakan kanthi ndedonga miturut kapitadosanipun sowing-sowang, ndedonga kasumanggakaken…….cekap.
Adicara ingkang angka kalih nenggih atur palapuran Wk. Kepala Sekolah Urusan Kesiswaan. Dhumateng ngarsanipun Bapak Rudy Rumanto, S.Pd. wekdal kula sumanggakaken.
…………………………………………………………………………………..
Makaten punika atur palapuran dening Wk. Kepala Sekolah Urusan Kesiswaan, ngancik adicara angka tiga nenggih kepyakan/ Pelantikan Pengurus OSIS kalajengaken tanggap sabda saking Bapak kepala Sekolah SMP Tunas Muda ingkang winantu ing pakurmatan Panjenenganipun Bapak Drs. Suradi, M.Pd. Pramila dhumateng Pengurus OSIS enggal, kula aturi majeng ing sasana ingkang cumawis saperlu nindakaken upacara punika lan kasuwun kersaa Bapak Kepala Sekolah paring tandha simbolis Pelantikan Pengurus OSIS enggal punika. Nuwun.
…………………………………………………………………………………..
Para lenggah ingkang satuhu kinurmatan,
Makaten punika adicara Pelantikan Pengurus OSIS saha tanggap sabda saking Bapak Kepala Sekolah SMP Tunas Muda. Kanthi kepyakan punika ateges dinten punika Pengurus OSIS sampun resmi kalantik lan jejibahan punapa kemawon ingkang magepokan kaliyan OSIS sampun kedah kasangkul saha katindakaken kanthi samesthinipun. Suamangga samya caos panjurung amrih pengurus OSIS enggal punika tansah pinaringan rahayu, gampil ing pamikir, saha gangsar anggenipun ngayahi sesanggeman punika. Amin.
Tumapak laksitaning adicara candhakipun nenggih atur sapala saking pangarsa OSIS enggal. Dhumateng pangarsaning Pengurus OSIS enggal, panjenenganipun Mas Bagus Panggah Widagdo kula sumanggakaken.
…………………………………………………………………………………..
Adicara salajengipun inggih punka pandonga, ingkang badhe dipunselirani dening seksi kerohanian Agama Islam. Pramila dhumateng Ibu Ulin Nuha, S.Pd. wekdal saha sasana wicara kula aturaken.
…………………………………………………………………………………..
Para lenggah ingkang bagya mulya,
Pinangka pungkasaning adicara, nenggih panutup. Pramila kula ingkang piniji pinangka pambiwara ing Upacara Pelantikan Pengurus OSIS Periode 2011/1012 punika ngaturakenb agunging panuwun saha nyuwun pangaksami mbokbilih kathah bab ingkang boten mranani penggalih panjenengan sadaya. Wusananing atur dhumateng Pengurus OSIS Periode 2011/1012 ingkang sampun kalantik, kula ngaturaken sugeng makarya, mugi tansah manggih karaharjan, rahayu ingkang pinanggih, widada ingkang jinangka.
Para lenggah ingkang dhahar kinurmatan, sumangga adicara punuika kita pungkasi kanthi ndedonga miturut kapitadosanipun sowang-sowang, ndedonga kasumanggakaken …….cekap.
Nuwun, nuwun, Matur nuwun.
Wassalamualaikum Wr.Wb.
 
TEGESE TEMBUNG:
Ø Dhahat : banget (sangat)
Ø Winantu : binarengan ing ( bersama-sama di )
Ø Suka basuki : bungah, aweh; rahayu, slamet, raharja, widada, sugeng
Ø Winantu ing suka basuki : bebarengan diparingi kabungahan lan keslametan (mendapatkan kebahagiaan dan keseamatan)
Ø Mambeng (pambeng) : ngalangi (menghalangi); pambeng : alangan (halangan)
Ø Gempil : cuwil sethithik
Ø Nggempil kamardikan : nyuwil/ngurangi sethithik kamardikan (mengurangi sedikit kemerdekaan)
Ø Piniji : dipiji, dipatah, didhapuk, dipitaya, dipercaya
Ø Reroncening/reroncen : susunananing/susunan;
Ø Rantaman : rancangan, program, rencana
Ø Karana : awit, sebab, jalaran (sebab/karena)
Ø Sih : asih, katresnan; kawelasan
Ø Wilasa (S/Kw) : ngenggar-enggar, dolanan, (bersenang-senang/bermain-main)
Ø Sih wilasa : kawelasan (dikasihi )
Ø Rumentah (rentah) : tumiba, dhumawah, tumeka (dilimpahkan)
Ø Pinayungan (paying) : dipayungi (mendapat perlindungan)
Ø Rubeda : pakewuh, alangan
Ø Nir /Kw : ilang, tanpa
Ø Sambekala : kacilakan, alangan
Ø Sinuba, S/Kw(suba) : endah, kaendahan, becik ; disungga-sungga, dihormati banget
Ø Murwakani (purwa) : miwiti, memulai
Ø Lekasing sedya : wiwitaning karep
Ø Titilaksana : adicara, acara
Ø Karantam : diprogram, dirancang, direncanakan
Ø Purwaka : pambuka (pembukaan)
Ø Kepyakan : peresmian, pelantikan
Ø Hanjenengi (njenengi) : melu nunggoni ing parepatan lsp
Ø Paripurnaning gati : rampunge gawe, rampunge acara
Ø Gati Kw : laku, tindak
Ø Kapitadosan : kapercayan (kepercayaan), gegebengan, (agama)
Ø Sowang-sowang : dhewe-dhewe, piyambak-piyambak
Ø Kasumanggakaken : dipersilakan
Ø Nenggih : yaiku, (yaitu)
Ø Winantu ing pakurmatan : tansah dipunkurmati (yang selalu dihormati)
Ø Sasana S/Kw : papan, enggon, palungguhan (piwulang, pituduh)
Ø Tanggap sabda : waluyan, tanggap wacana, sesorah, pidato
Ø Sabda /S , Kw : swara, gunem, tetembungan
Ø Jejibahan : ayahan, tugas, pakaryan
Ø Magepokan : sesambungan (yang ada hubungannya dengan …)
Ø Kasangkul : nindakake gaweyan,
Ø Panjurung : panyengkuyung, pambiyantu (dukungan)
Ø Gangsar : gancar, lancer, ora ana alangan
Ø Sesanggeman : ayahan, gaweyan sing kudu karampungake/katindakake
Ø Laksita S/Kw : laku
Ø Atur sapala : (sepatah kata)
Ø Pambiwara : pranatacara, panatacara, pranata adicara, MC
Ø Nyuwun pangaksami : nyuwun pangapura, njaluk pangapura (minta maaf)
Ø Mboten mranani penggalih : kurang berkenan di hati
Ø Widada ingkang jinangka : katekan sing dikarepake (terlaksana apa yang dicita-citakan)
Ø Sugeng makarya : selamat bekerja
Pranatacara = wong kang jejibahane nglumantarake adicara
Rantaman = susunan acara/urut-urutaning adicara
Sih sutresna = ditresnani/sih katresnan
Njaluk lilah = nyuwun idin
Kita = awake dhewe
Tanggap wacana = atur pangandikan/pidhato
Karantam = karacik/kasusun
Rancag = lancar
Ndhapuk = gawe
Kiprah = kridhane
Bombong = mogkog(bangga)
Ngadeg jajar = ngadeg jejer
Jawat asta = salaman